Wyobraźnio!
Tyś jedynym ukojeniem
Tyś jest marzeń mych spełnieniem
Tyś jedyną która trwa
I jedyną o której wiem, że moc mi da
W Twych głębinach gubię swe smutki
I każdy problem w nich zdaje się malutki
W Twych obrazach widzę siebie
I mimo to czuję się jak w niebie
Oświeć swym dobrem dziś każdego z nas
By ujrzał on swego wnętrza blask
Naucz nas z życia to co dobre brać
I pozwól przy sobie nieustannie trwać…
Kołdrą odkrytą zapraszam do siebie
tylko na tę noc jedyną
Gdy rano obudzę się obok Ciebie
obarczę Cię swych cierpień winą
Bądź pewien wtedy,
kochanku mój nocny
Że życie Twe końca
tej nocy nie minie
Przestaniesz czuć się
ze sobą tak mocny
I powiesz:
„szanować trzeba było dziewczynę”
“Pomimo swojej glupoty Ktokolwiek był uważany za geniusza i stał się władcą poetów. Pod wpływem jego rządów kwiaty, drzewa, pałace i cała ludnośc - słowem wszystko - tak doszczętnie zszarzało ... Poeci zaczeli z wolna wymierac ...”
B. Leśmian