| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 30 | 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
| 06 | 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 |
| 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
| 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
| 27 | 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 |
2004.07.14
|
*** słowa...bolą najbardziej te niewypowiedziane... czyny...ranią te niedokonane... głos jak sztylet przeszywający serce niewinne zaczernia myśli czyste i pełne szczęścia oczy już nie patrzą na świat przez pryzmat Ciebie... To był 8 dzień stworzenia który okazał się pomyłką, więc wykreślono go z egzystencjalnego pamiętnika świata...
|
"Jak górskie szczyty dookola patrzymy na siebie odseparowani dolinami, za duzi, aby przemknąć niepostrzeżenie obok, za mali by dotknąć nieba...."
Jerzy Kosiński "Malowany ptak"
Czyżby pozytywne wibracje docierały również do mnie...?
Tak czuję, i doceniam to tym bardziej, ze docierają one wyjątkowo rzadko a z takim nasileniem to już w ogóle....J hm....fajne uczucie móc powiedzieć że jest się szczęśliwym z samym sobą
Być tylko czyjąś odskocznią od życia
Innym, wspaniaym światem
Schronieniem do czasu odbudowy spalonych mostów
Kimś, z kim się chce rozmawiać
Kimś, z kim się chce przebywać
Ale nie kimś, z kim chce się być
Nie kimś, z kim się chce żyć
Po prostu zawsze tylko „być”
"Życie na poczekaniu
Zycie na poczekaniu
Przedstawienie bez próby.
Ciało bez przymiarki.
Głowa bez namysłu.
Nie znam roli, którą gram.
Wiem tylko, że jest moja, niewymienna.
O czy jest sztuka.
zgadywać muszę wprost na scenie.
Kiepsko przygotowana do zaszczytu życia.
narzucone mi tępo akcji znoszę z trudem.
Improwizuję, choć brzydzę się improwizacją.
Potykam się co krok o nieznajomość rzeczy.
Mój sposób bycia zatrąca zaściankiem.
Moje instynkty to amatorszczyzna.
Trema, tłumacząc mnie, tym bardziej upokarza.
Okoliczności łagodzące odczuwam jak okrutne.
Nie do cofnięcia słowa i odruchy,
nie doliczne gwiazdy.
charakter jak płaszcz w biegu dopinany -
oto żałosne skutki tej nagłości.
Gdyby choć jedną środe przećwiczyć zawczasu,
albo choć jeden czwartek raz jeszcze powtórzyć!
A tu już piątek nadchodzi z nie znanym mi scenariuszem.
Czy to w porządku - pytam.
(z chrypką w głosie,
bo nawet mi nie dano odchrząknąc za kulisami).
Złudna jest myśl, że to tylko pobieżny egzamin
składany w prowizorycznym pomieszczeniu. Nie.
Stoję wśród dekoracji i widzę, jak są solidne.
Uderza mnie precyzja wszekich rekwizytów.
Aparatura obrotowa działa od długiej już chwili.
Pozapalane zostały najdalsze nawet mgławice.
Och, nie mam wątpliwości, że to premiera.
I cokolwiek uczynię,
zamieni się na zawsze w to, co uczyniłam."
Wisława Szymborska